Bu çalışmada, özkurmacanın açınımını anlayabilmek için, öncelikle Philippe Lejeune’ün yaklaşımıyla özyaşamöyküsü türünün tarihsel gelişimi ve niteliklerini belirlemeye çalışacağız. Çünkü özyaşamöyküsü, kuramsal olarak ilk benimsenen yazınsal benli anlatı türüdür. İkinci aşamada çalışmanın bütünlük kazanmasını sağlamak için, özkurmaca kavramının gelişim sürecinde ortaya çıkan değişik tanımlarını, Serge Doubrovsky, Vincent Colonna, Philippe Gasparini ve ilgili öteki kuramcı ve yazarların görüşlerine ve yapıtlarına başvurarak açımlamayı ve onu yeniötesicilik bağlamına yerleştirerek, öteki yakın türlerle yapısal, biçimsel, izleksel ilişkilerini ortaya koymayı deneyeceğiz.