Zamansızlığımı seviyorum. Perdelerim hep açık. Sadeyim. Sadığım. Adını koymamışsam da yabancım değil bu dediğin. Neden ‘Evet!’ diyorum sana? Bundan. Kıyamet günü sen de oradaydın. Erkek benzerim gibiydin. Elinde ilk yardım çantan, yaralılara koşuyori biberin gazından, dumanından etkilenenlerle ilgileniyordun. Ne mecburiyetin vardı? O gün düştün içime ‘İşte bir zamansız daha!’ dedim.