18. yüzyıl Fransız felsefecilerinde Voltaire’e ait bu masal kitabı Voltaire’in aldığı Cizvit eğitimine duyduğu tepkinin ve mensubu olduğu Aydınlanmacı düşünüşün genel kabullerini içinde taşısa da aslında Binbir Gece Masallarından ve Şeyh Şadi-i Şirazi’nin üslubundan etkilenerek kaleme alınmış ve mekan olarak eski Babil’in seçilmiş olduğu bir masal. Ahlak ve kader konularının işlendiği öyküler hem yapı hem de konu açısından birbirine geçişli; doğudaki “kıssa” üslubunun batının “ironi” anlayışıyla harmanlandığı bir dille yazılmışlar. Kaderin Tanrının bilgisiyle kuşattığı büyük bir tasarım olduğu vurgulanan eserde insanın, şu an kötü olan bir şeyin yarın düzelebileceğine inanması öğütleniyor.