Anlatmayı değil de yazmayı sevdim ben hep. Anlatmak yerine yazmayı tercih ettim. Özgürlük gibiydi yazmak. Yazdığım eserdeki mimar yine bendim. Zaman, olay ve yer... Hepsini kendi isteğimle yönettim. Yazılarımda kendi hissettiklerimi anlatıyor olmama rağmen sadece kendim için yazmak istemedim. Farklı türlerde yazmayı denedim ki, herkes yazılarımda kendinden bir parça bulabilsin. Böylece empati duygum da güçlendi. Herkes anlatmak istemez yaşadıklarını fakat anlatmak istemediği zaman da, bunlar içinde sıkıntı olarak büyür. Yazmak ister ancak yazamaz. Eli gitmez kaleme. Böyle durumlarda ben, kendinden bir parça barındıran yazıları okumanın insana iyi geleceğinin kanısındayım. Bunun için yazdım, yazıyorum ve her zaman da yazacağım.