Aşkın dokunuşu pamukçaydı. İncitmeden seviyordu, içten içe hissederek.. Kalp çok seviyor ama kaderin buna izni yok, kaderin kararına boyun eğmekten başka çareleri de yok! Cankız'ın hikayesi, kaderinin ona gösterdiği yola girdiği zaman başladı. Hiçbir şey yolunda gitmiyordu, siyah mı? Yoksa beyaz mı? Olmalıydı hayatı.. Cankız her şeye rağmen vazgeçmemişti hayallerinden hatta artık yürüdüğü yolda hayalleri için yaşamaya karar vermişti ve bu kararıyla yaşarken kaderinin ona hazırladığı sürpriz den habersizdi. Acının üzerine tatlı yemek gibi, yan yana gelmezler asla ama tatlı, acının hissini yok edebilecek kadar güçlüdür. Galiba Kaan bu güce sahip.. Yeterliydi kalbine atılan cam kesikleri, bu kadar kanama yeterdi. Kaderin karşısına çıkardığı beyazla, siyahına renk verebilirdi...