Topluluk önünde konuşurken dilim damağım kuruyor, ne söyleyeceğimi şarşırıyorum, kalbim saatli bir bombaya dönüşüyor... Çevremdeki insanlar beni bir türlü anlamıyor, ne söylesem fayda vermiyor. Hitabete dair her şeyi yaptığım halde dinleyenler üstünde istediğim tesir oluşmuyor, sanki bir şeyler eksik... Televizyondaki sunucular gibi ben de şiir gibi konuşmak istiyorum. Herkesi hitabetiyle mest eden bir yıldız gibi topluluklara kendimi dinletemiyorum.