Yazmak, karanlığa iyi geliyor! Ayrıca mutsuzluğu, yaşanılmayanları ve kayıpları örtbas etmek için de birebirdir ve belki de ben yazıyı kullanarak bilincimin derinliklerinde kurmaca bir hayatın varlığına kendimle beraber birilerini de inandırmak istemekteyimdir? Güzel mi? Bence evet! İçimde bir an önce akmak, dışarıya çıkmak ve akmak isteyen bir şey vardı, şey! Orada, içimin de içinde bir yerde o şey varken ve duruyorken ve o şey günden güne aklımı, ruhumu ve bedenimi alev alev sarıyorken, sarıp sarmalarken ben yerimde duramazdım. İşte biraz bu yüzden ve birazcık da eğlencecikten, eğlencelik olsun diye tuttum size 4x4 ölçeğinde kıssadan hisseler yazıverdim. Acaba olup biteni tam olarak anlatabilmem ve onu sizin kafanızda canlandırabilmem için daha mı çok uzaklara gitmem gerekiyordu? Ahh, keşke elimden gelse, keşke bunu yapabilecek gücü bulabilsem kendimde! Bir de şöyle düşünmek lazım. Bunlar benim hikâyelerimdir sonuçta; sadece ve sadece benim, sizin değil! Sırf bu yüzden bile olsa sizinkilere benzemek zorunda değildirler. Tıpa tıp gerçek ile aynı da olsalar, kafadan uydurulmuş da olsalar... Yer yer olağanüstü, yer yer dikkate değer, yer yer arzulu ve ilgiye layık olarak anlaşılsa ve değerlendirilseler de; kaç kişi bilir, bilebilir kanlı canlı, tesadüf ve şanssızlıklarla dolu, gizemli veya berrak olan sınırsız hikâyenin tamamını? Hımm? Yanılıyor muyum?