Siseyi yarilamisti ki yolda yuruyen birinin nefes sesini duydu. Yok yok! Hickiriyordu her kimse! Pencereyi acti. Govdesini perdenin arkasina gizleyerek kafasini uzatti usulca. Tam da onunden geciyordu kadin. Gurultu cikarmis olmali ki donup bakti. Hizla geri cekildi once. Bir sure bekledi. Iyice uzaklasmis olmali ki cit cikmiyordu disarida. Korka korka araladi perdeyi. Pencerenin onunde durmustu. Ve sanki yeniden disari bakacagini biliyormus gibi pencereye dikmisti aglamaktan sismis gozlerini. Karanlikta bir baska isimaktaydi gozleri.