Saçlarında güneşin kırıntıları, boynunda menekşe kokusu ve teninde mehtabın izi varken… Her şey bir anda değişti. Seninle bir söğüdün gölgesini ev yaptığımız o vakit, üzerimizdeki sonsuz gökyüzüne bakarken başımıza düşen esenlik dolu bulutun adının ayrılık olacağını nereden bilirdim… Bu hikâye böyle başlamamalıydı da zaten. İçinde ayrılık geçiyorsa bir öykünün, ne bulut bulut olurdu ne yağmur, yağmur. Her şeyin adı değişip dururdu, rengi değişirdi, biçimi değişirdi, değişmez dediğin her şey değişirdi. Ve değişe değişe biterdi içinde ayrılık geçen bütün cümleler.