Romoçka köpek olmayı gerçekten çok istiyordu. Gerçek köpekliği istiyordu. Gerçek bir köpek olsaydı, yalnızca vücutlarını anlardı, sözlerini değil. Gerçek bir köpek olsaydı, hepsinin ismini, çocuklarının isimlerini bilmezdi. Her bir sözcüğü ve ifadeyi bilmez, hatırlamazdı. Sadece kokularını, saldırılarını ve eziyetlerini bilirdi. Kavga duygusu içinden tamamen çıkıp gitmişti. İnsani yanına dönmeyi başaramayarak köpek kaldı. Köpek özüne saklanmak onu kendi duygu ve düşüncelerinden bir dereceye kadar koruyordu.