Ve güle, en büyük kötülüğü seven insan yaptı: Tutup kopardı en alımlı vaktinde. Ve “eşref-i mahlûkata” leke sürüldü. O kadar da söyledi merhametli şairler kitaplarda: Gülü sevin, diye; koparmayın, diye... Gül camekana hapsoldu, kaybetti zarafetini, Bülbül aşkını sırtlayıp terk etti şiirimizi, Ardısıra bütün kuşlar ve letafet...