Şimdi gittin. Bu sevdiğin adamı avuç içlerine bıraktığın anlarla hatırla. Bir gün sevmek için olmasa da, yine de uğra. İçimde kalan kadını uğurla. Duvarı yalnızlık boyalı üzgün bir odadan, gidenin kalanı tek kalemde yere çaldığı o karanlık sokaktan ya da bir bakmışsın, mavisinde kaybolduğun o uçsuz bucaksız denizin en kenarından... Yarım kalan aşklara, paramparça düşlere sesleniyor Umut Güner. Kırık dökük hayallerin elinden tutuyor ve bittiğine inanmıyor hiç. Bilirsin, bitmez çünkü. Sadece gitmekle bitmez. Umut hep vardır, hiç tükenmez!