Şehir, bir çocuğun tadını beğenmeyip fırlatıpattığı şekere benziyor. Orada yasayanlar daşekere üşüşmüş karıncalara. Kahverengi denizi, bitmeyen inşaatları,apartmanlarla kaplı tepeleri, ne zaman geleceğibilinmeyen kışı, içine çekince öksürten havası,plastik çiçeklerle kaplı bahçeleri olanŞehir’e hoş geldiniz. Bu hikâye, Şehir’in merkezinde yasayan seksenbeş buçuk yasındaki Mualla’nın pencere kenarında geçiyor. Tek yaptığı şey dışarıyı, arı kovanınabenzeyen caddeyi dürbünüyle seyretmek. İşte yine orada dikiliyor... Neler gördüğünü anlatmadan önce bir soru:Bir ayı mı yoksa bir insan mı dahavahşidir?