Bir zamanlar umutsuzca aydınlanmayı isteyen bir keşiş yaşardı. Üstadının yanına çıktı ve dedi, Üstad, aydınlanmak için ne yapmam gerekiyor? Her şeyi yapmaya razıyım! . Üstad, Bu kolay! Yapman gereken tek şey vadide aşağıda nehre gitmek. Nehir boyunca, binlerce taş olduğunu göreceksin. Bunların hepsi de soğuk, biri hariç, taşlardan biri sıcak. Eğer bana sıcak taşı getirirsen, aydınlanacaksın, dedi. Keşiş çok zeki bir adamdı, aynı taşı iki kez seçmemek için, bir taşı eline alıp bunu hissetmeye ve bu soğuk olduğu takdirde, bunu nehre atmaya karar verdi. Ve bunu uyguladı. Bir taş aldı, bunun soğuk olduğunu hissetti ve bunu nehre attı. Sonra bir diğer taşı eline aldı ve bunun soğuk olduğunu hissetti, böylece bunu da nehre attı. Bir kez daha, bir taş aldı, soğuk olduğunu hissetti ve bunu nehre attı. Keşiş, bunu tüm gün boyunca her gün, otuz yıl yaptı. Bir gün bir taşı eline alana dek... Bunu hissetti... Sıcaktı! Ve sadece alışkanlıktan ötürü bunu nehre attı.