Dehalarını yazdıkları eserlere yansıtmış üç büyük yazardan yıkıcı, tahrip edici, göz açıcı, kışkırtıcı, tekinsiz, hesaplı ciddiyete metelik vermeyen düşünceler… Okuyanı kimileyin bıyık altından gülümseten, kimileyin yumruk yemişçesine sersemleten… Hepsi de ince zekanın imbiğinden süzülmüş, bazen paradoksal gibi gözükse de birey ve toplum yaşamının kuytu karanlık köşelerini apaçık gözler önüne seren… Özcesi, aforizma olmanın hakkını veren sözler… Elinizdeki kitap bu üç usta yazarın yıllar öncesinden günümüze yaydığı ışığın ne denli göz kamaştırıcı olduğunu bir kez daha ortaya koyuyor. Yaşlı, her şeye inanır; orta yaşlı, kuşku duyar; genç, her şeyi bilir. (O. Wilde) Hiçbir şey, mutluluk kadar eskimez. (O. Wilde) Çoğu insan, başkasıdır. Düşünceleri bir diğerinin fikirleridir, yaşamları taklitten ibarettir, tutkularıysa aktarma. (O. Wilde) İnsanlığın gelişmesi, ilk koşul olarak, öncünün kendini bilerek budala yerine koymasından geçer. (B. Shaw) Hayatta iki tragedya vardır. İlki, gönlünüzün arzuladığını yitirmek. Diğeri, kazanmak. (B. Shaw) Eğitimli insan, okuyarak zaman öldüren aylaktır. (B. Shaw) İnsan, yüzü kızaran tek hayvandır, ya da kızarması gereken. (M. Twain) İnsan ırkı bu işte. Nuh gemiyi niye kılpayı kaçırmadı diye hayıflanmamak elde mi? (M. Twain) Tanrı önce budalaları yarattı. Bu, pratik kazanmak içindi. Ardından okul yönetim kurullarını. (M. Twain)