19. ve 20. yüzyılda filizlenen ve gelişen milliyetçi hareketler, belirli bir nüfus topluluğundan “millet” yaratmak adına geleneksel halk şarkılarını “keşfetmeye” ya da “reforme etmeye” giriştiler. Milliyetçi hareketlerin halk müziği reformu Türkiye’de en yoğun bir şekilde, açık bir devlet politikası olarak 1922-52 arasında uygulandı.