Türk İs­la­mı, ya­ni Tür­ki­ye’nin ta­rih­sel, top­lum­sal ve kül­tü­rel ge­le­ne­ği için­de şe­kil­len­miş öz­gül bi­çi­miy­le İs­lam, son yıl­lar­da ha­ra­ret­li tar­tış­ma­la­ra ko­nu olu­yor. Özel­lik­le Ale­vî­lik, çe­tin tartışmaların sa­vaş ala­nı gö­rü­nü­mün­de. Bu tar­tış­ma­lar­da, so­mut ta­rih­sel bağ­lam­la­rı gözetmeyen bir ba­kı­şın ege­men­li­ği gö­rü­lü­yor. Ge­rek Ale­vilik, ge­rek­se Türk İs­lamı’nın sim­ge isim­le­ri, bu­gün­kü Ke­ma­list ve­ya “Türk-İs­lam ­Sen­tez­ci” vs. ide­olo­jik ter­cih­le­ri doğrultusun­da, düm­düz bir ta­rih­sel sü­rek­li­lik kur­gu­su için­de ef­sa­ne­leş­ti­ri­li­yor. Ah­met Ya­şar Ocak’ın elinizdeki der­le­me­si, her şey­den ön­ce so­mut bağ­lam­la­rı gö­ze­ten bir ta­rih­çi­lik yaklaşımının ör­ne­ği­ni ve­ri­yor.