Sevgili Pauline Viardot, İnsan sabahleyin başını pencereden çıkarıp da ilkbahar havasını içine çekince mutlu olma arzusunu engelleyemez. Hayat, Ebediyen'in o kasvetli, sessiz okyanusundaki o kızılımsı kıvılcım. Bu size ve yalnızca size ait olan tek andır. Bu çok basmakalıp ama yine de doğru. (Yarın birkaç yeni kalem alacağım, kullandıkların berbat ve size yazarken aldığım keyfi yok ediyorlar.) Neyse şimdi, ah Tanrı'ya şükür, doğru dürüst bir kalem buldum. Dün ne yaptım? Cumartesi?...