“Dünya âlem hep tomurcuklara hayran Çocuklar için her gün düğün, bayram.” Sekiz yaşında çoban oğlak kuzu otlattım Çelik çomak oynadım, değnek zıplattım Koştum koştum; altımda çubuktan bir at Ah şu çocukluk çağı; bir başka saltanat. Ben okula giderek okudum; A, B, C, D’yi Tek bir ay içinde; öğrenmiştim alfabeyi O siyah önlüklü, gözü gülen tatlı çocuk O sanki, hiç açmamış taze bir tomurcuk. Anam babam; hep benim üstüme titredi Ne kadar koşsam, oynasam da: yetmedi Çok tatlı doyumsuz gün görüp geçirdim Ve her yılda bir ayrı boy atıp seçildim. Beni sevenler; artık bana hep öğüt verdi Yaşam denen gerçeği; bilmem gerekirdi Delikanlı olup karıştım; varlığa yokluğa Veda ettim; o neşe, zevk dolu çocukluğa.