Bütün yazılarıyla bu kitap, gençliğini yitirmeyen, ısrarlı ve inatçı öğrenme merakımın sonucudur. Ne ki, sonuncusu değil, öğrenci ruhunu kaybetmeyip yaşatan benim için. Bazen bir şiirden yola çıkarak vardım şairin dünyasına. Şairin dilinden okuduğumu, onun gözünden görmeye çalıştım. An oldu, bir dizenin peşinde, şiirin çok katmanlı dehlizlerine indirdi beni. İmgeler çağırdı, kavramlar peşinden koşturdu. Coğrafyalar dolaştırdı, şiirin belleğine götüren. İnsanı aradım. İnsandaki şiiri. Şiirdeki düşünceyi. Düşüncedeki duyguyu. Tarihin, felsefenin, sanatın sonsuzluğunda, kendimce, tebeşir kokulu sınıflarımdan hayata akan sözlerdi bunlar. “Kendimce belleğimden kalemime”… Ali Ekber Ataş