Yaşar Üstün bir devrimci… İlk gençliğinden bu yana devrimciliği yüzünden çok acılar çekmiş… Acılarını anlatmamayı yeğliyor… Kibarlığı, saygısı, beyefendiliği üzerine kimsenin olumsuz bir şey söylemesi olası değil… Şiirlerinde neyi, nasıl imleyeceğine dikkat ederken, biçim ve öz derdine düşerken her şeyi sevgi, dostluk ve dokunmalara yüklüyor. Bir şair bunu yapmalı zaten… Acılarını, sevgilerini, umutlarını içselleştirmeli. Şiir de bunu bekler şairinden… Yaşar Üstün’ün emekli edebiyat öğretmeni olması, dil bilim açısından bir avantaj gibi görülebilir, ancak şiirin gereksindiği olağan dışı yaratıcılığın öğretmenlikle bir ilgisi olmadığını herkes bilir… Şair kardeşimiz özü ve biçemi değiştirmeden, her farklı şiirin gereksindiği anlatım biçimlerinde uygun değişiklikler yaparak şiirini gün geçtikçe rafine hale getiriyor.