Giderken kendini bende unuttun gözüme girmeyen bu uyku senin içime dışıma odama sinen insanın içine sığmayan hasret bir adam dolusu efkâr bulutu yürekte bir deprem kırığı gibi korkuyu koklayan bu deli duygu içimde sıkışan aşk enerjisi kendimi seninle ayarladığım her kapımı çalan düşle yataktan fırlayıp kapıyı açan el senin ellerimi harlı demir sanarak korkudan cebine kaçan el senin kendini almaya gelmeyeceksen hayıflanıp durma kendi kendine.