“taşlaşmış varlıklar değiliz, başkalarıyla ilişki içinde olan varoluşlarız” “Kırılganlıktan ve duyarlılıktan, zayıflıktan ve istikrarsızlıktan, incinebilirlikten ve sonluluktan, özlemle arzulanan ama asla varılmayan sonsuzluk kaygısından soyutlanmış insani bir durum nasıl olabilir ki?” Novara, Maggiore Hastanesi’nde Psikayatri bölümü başhekimi, Milano Üniversitesi Sinir Hastalıkları ve Zihinsel Hastalıklar Kliniği’nde öğretim üyesi olarak hizmet veren 1930 doğumlu İtalyan hekim ve yazar Eugenio Borgna’nın daha önce çok ilgi gören Ruhun Yalnızlığı, Melankoli, Bekleyiş ve Umut adlı kitapları yayımlanmıştı. Kitaplarında yalnızlık, ölüm, hastalık, mutsuzluk, korku, kırılganlık, umutsuzluk üzerine derinlemesine düşünen, ruhsal sorun ve hastalıklara son derece insani bir bakış açısı getiren Borgna’dan yine ses getirecek bir başka “manifesto”: Şu Bizim Kırılganlığımız… TADIMLIK “Hastalıktan yara almış ne çok kişi, doktorların kendilerine yönelttiği fazla şiddet içeren, fazla katı, insancıllıktan yoksun sözcükler yüzünden yıpranır. Koridorda ayaküstü söylenmiş ya da telesekretere bırakılmış bir teşhis, kayıtsızlık ya da endişe izlenimi uyandıran belli belirsiz bir hareket, bir soru karşısında kaçırılan bir bakış, her şey ama her şey kaygı ve umutsuzluğa neden olabilir. Bu nedenle de hemen anlaşılabilecek ve yaralamayacak sözcükler bulmak gereklidir. Bu, tedavi eden kişilerin, kolay olmamakla birlikte zaruri olan görevidir: Hastalara anlaşıldıklarını, kırılganlıklarının ve zayıflıklarının kabul edildiğini hissettiren insani ilişkiler kurmalıdırlar.