Dünyada, 1970’li yılların ikinci yarsından itibaren yaşanan ekonomik ve mali kriz sonucu, 1980’li yıllardan itibaren neo-liberal politikalar uygulamaya konulmaya başlanmıştır. Bu çerçevede, birçok ülkede kamu yönetimi reformları gündeme gelmiştir. Türkiye’de de gerek dış gerekse iç etkenler sonucu 2000’li yılların başından itibaren kamu yönetimi reformu hayata geçirilmiştir. Bu bağlamda, sosyal hizmetlerde özel sektör, sivil toplum örgütleri ve yerelleşme politika ve uygulamaların ağırlığı artmaya başlamıştır. Bu çalışmada, “Türkiye’de sosyal hizmet yönetiminin mevcut durumu nedir?” ve “Kamu yönetimi reformu çerçevesinde nasıl bir değişim yaşanmaktadır?” sorularının yanıtları aranmaya çalışılmıştır. Mevcut durum ve değişim, bir taraftan sosyal hizmet yönetiminde kamu (merkezi ve yerel yönetim), özel sektör ve sivil toplum örgütlerinin yeri ve ağırlığı, diğer taraftan yönetimin işlevleri olarak planlama, örgütleme, koordinasyon ve işbirliği, personel/insan kaynakları, mali yapı/bütçe ve denetim unsurları açısından ele alınmıştır.