Yeterliliğinde birleşilen insanlarla yapılmış bir sohbetin zevki, pek az ‘hal’ içinde bulunabilir: İki insan arasındaki çok özel iletişimin veya milletin sıkıntı yahut güzelliklerinin dile getirilerek duygu ve düşünce ile yıkandığı sohbetlerin lezzetinden söz ediyorum. Soruyu sormayı bilenler de bu lezzeti artırırlar. Nefislerini merkez yapanlar, her şeyin bedelini maddiyatla ölçenler, akıl ve gönül kapılarını mühürlemiş olanlar, bu lezzeti tadamazlar.