Unutmaya çalıştığın geçmiş en dişli rakibin olursa eğer, ondan asla kaçamazsın. İki seçeneğin vardır: Barışmak ya da savaşmak... Ben savaştım! Öfkeme yenik düştüm ve savaştım. “Karanlığın en koyu olduğu zaman, güneşin doğumuna en yakın andır” derler. İşte tam da öyle bir anda biri çıktı karşıma ve dedi ki: “Savaşılacak en büyük düşman öfkedir. Ve öfkeni yenmek için kullanacağın en güçlü silah yeteneklerindir.” O günden sonra öğrendim gitar çalmayı. Telinden çıkan her nota önce ses oldu. Her ses bir nefes, her nefes ise yeni bir dost... Dostluklar birleşti, şarkı oldu. Şarkılar çoğaldı, biz olduk. Aşk olduk, âşık olduk... Müzik olduk. Madem müzik olduk, hadi başlayalım. Son ki üç dört...