Bu öykünün yurdundan uzak kalmanın acılarını duymuş ve içinden yurduna tümüyle bağlı bir insanın eseri olduğu kolayca anlaşılır. Gırnata'nın ve Elhamra'nın, Kurtuba Camii'nden başka bir şey olmayan ve kiliseye çevrilen bu mabedin görünümlerini kendi gözlerimle yerinde görerek betimledim. Bu betimler, Paris-Kudüs Yolculuğu adlı eserimdeki şu satırlara bir ek gibidir: Cadix'ten Kurtuba'ya gittim. Bugün, bu kentin kilisesi olan camiyi hayranlıkla seyrettim. Şairlerin mutluluk ülkesi saydıkları eski Bètique yi dolaştım. Andujar'a kadar çıktım ve aynı yoldan Gırnata'ya döndüm.