Neden kendi olmaktan korkar 1 insan… Eksiklerinden mi yoksa kim ne der düşüncesinden mi ? Bence ikisi de olmamalı. Biz kendimiz olmayı özgüven olarak kodluyoruz ama belki de daha fazlası… Belki birazcık huzurun da payı ölçülemez derece büyüktür… Yanımızdakiler mutsuzken, mutlu muyuz ? Ya da illa tanımamız mı lazım yakından misal onca şehit ailesini, acısına şahitlik etmek için ? Sıkıntılarımızın paylaşılıp öğütülmesi gerekmez mi ? Güçsüzlüklerimizi derinden keşfedip, yaralarımızı bir başımıza sarmamız ne kadar doğru ? Sadede gelirsek ; sevdiklerimiz olmadan birbirimizin yarasını sarmadan, ya da hasret kalmadan, her zaman kendimiz olacağımız insanlarla beraber olmadan yeni 1 güne başlayalım…