Siyaha çıkardı çocukluğumuz. Ne yana dönsek umut, kime tutunsak vefa... Gözümüz kara olsun sözümüz siyah; özümüz ah olsun vuslatımız siyah. Bir hikâye yazılmış, renksizler aslını bulmuş. Öyle bir kalem ki Talha Bora Öge'nin ki; dokunacak hiç kimsenin dokunamdığı yanınıza... Şimdi bir ah çekin derinden derine ve anlayın ki sizi yaşatan nefes değil. Ah ile Umut arasındaki siyah bir zerre. Hissedilen ama tanımlanamayan!