Karanlık bir gecenin tam ortasında, gök patlar her yer aydınlanır. İlk şiirin rahime düşmesiyle, son sayfanın kapanması arasında sadece dokuz ay geçer. Doğum biter, sancı geçmez... seni gördüm düşümde yine başını çevirdin senden yana. gözlerine bakmak istedim kaçırdım, buğulu okyanusumu. yüzüne uzandım dokunamadım gamzelerine. boynun, kuğumsu boynun uzandıkça kısaldılar. Gecenin uykusuz bir saatinde dolmuş bir gözün yıldızlara kaçan anında titrek elin yalnızlığa çarpışında ilk kez çıkan bir sesin boğuk tonunda direnen tüm sözcüklerin sessizliğinde kapanırken koca demir kapılar yırtılmış bir çivi deliğinde masal biter aşk başlar.