Bazen kelimeler konuşur benimle, öyle bir sürü kelime yığınının içinden seslenir bana “aşkı en güzel benimle anlatırsın” diye. kimi kelimeler içine kapanıktır benim gibi, dikkat çekmez, renk vermez (beyazlarla beraber yıkayabilirsiniz:) istiridye gibi içinde bir inci saklar, derinlerde arar bulurum o içinde ki inciyi de... kimi kelimeler de düzdür. Şiire ayak uyduramaz, onları da gelin gibi süsler atarım şiirin bir ucundan ahengin içine, halaya sonradan katılan acemi oyuncu gibi kaynar gider arada... Kelimeler konuşur sizinle ama onları duymak için, onları dinlemeyi bilmek gerekir bütün manalarıyla...