Korkakça sığınmalarım vardı, Ruhumun derinliklerinde bir yerde; Ve kaşımı çatarak haşince, Kapısını kapatmışlığım. Zoraki adımlarla yürüyüp, Yalancı benliğimle yaşamışım. Dostlarıma uzattığım el, Benim değilmiş, kimin ki? Sahte gülümseyişimde silmişim, Nefes almanın gerçekliğini; Ve görmemişim yüreğindeki, Kilit açmaz zenginliği.