Behçet Necatigil, şiirlerinin içinden kendi seçtiklerini Sevgilerde adıyla bu kitabında toplamıştı. Dolayısıyla elinizdeki kitap, büyük şairimizin şiir serüveninin bir aynasıdır. Şairin içinde bir gurbet vardı, sürekli. Şiir gözetiminde biz hep o gurbete geliriz. Şiir bir tür ağarmadır, bir tür beyazlaşma... (...) Şiir, bir sözcük yaratımıdır, bir anılar toplamıdır. Bir dili olabildiğince enine boyuna değerlendirme çabasıdır. Şiir sürekli verimlilik istediği için biz şiirin ve bütün boyutlarının sınırlarını denemek zorundayızdır. Ben şiirde en uç noktalara kadar gidip geldim. Yani Türk şiirinin zengin serüveninden yararlanarak, sözcükler üzerinde hattâ sentetik diyebileceğimiz analizlere kalkarak, sözcüklerin birçok anlamlarından yararlanarak böyle çokgen bir şiir sağlamayı bile denedim. Yalnız bu biçim araştırmalarının yanısıra öz hiç değişmedi diyebiliriz. İlk şiirlerimdeki, ta çocukluktan gelme sevinçler, hüzünler ya da hasretler bugün hâlâ sürüp gidiyor şiirlerimde. (...) İnsanda bir öz vardır, o öze yeni kılıklar katabiliriz zaman zaman, ama gövde, beden değişmez ki. Bütünlük varsa, doğa yasasının sonucu bir bütünlüktür bu.