Bundan yıllar önce 1950’de Krishnamurti şöyle demişti: Yalnızlık dediğimiz şey ile, tek başına olan ile doğrudan ilişkide olmak, yalnızca zihin herhangi bir biçimde kaçmadığında olanaklıdır, ve o şey ile ilişki olsun diye şefkat, sevgi olmak zorundadır. Sevgi ve Yalnızlık Üzerine kendimizle, başkalarıyla ve toplumla olan yakın ilişkilerimizin zorunlu bir araştırısıdır. Krishnamurti burada doğru ilişki nin ancak bireyleri ve grupları ayıran ve soyutlayan koşulların bilgisi elde edildiğinde var olabileceğini savunuyor. Ona göre biz yalnızlık ve gerçek sevgi sorununu ancak kendimizi terk ederek anlayabiliriz.J. Krishnamurti (1895-1986) dersleri ve yazıları binlerce kişiye esin kaynağı olmuş dünyâca tanınan bir tinsel öğretmendi.