Hayatınız boyunca hep bir şeylerden kaçarız, uzakları hayal ederiz ve kimse görmesin bizi, kimse bulmasın isteriz.Çünkü ağır gelir birçok şey. Kaçınca yüreğimizden düşecek zannederiz onc ayaşadığımız . Oysa kaçtıklarımız bırakmaz peşimizi; biz kaçarız o kovalar ve er geç yakalar da. İşte asıl mesele bundan sonra başlar; hele ki hazır değilsek bu esarete ; yüreklerin eskisinden daha çok ağırlaşması kaçınılması olur; Bedel ödemeye hazırlarız kendimizi bu defa. ÖLüm adı verilen bir sonsuzluk yolundaki mezar derinliğine yaklaştığımızı hissettikçe kaçmanın beyhude bir çaba olduğunun farkına vararız. Kçaçmak , kurtuluştan ziyade, yok oluş olur bu defa ve hüzünlü bir sonun kollarında buluruz kendimizi. Kaçmayın kovalayın...