“Beni ben yapan özelliklerin pek çoğunu kas hastalığımla birlikte kazanmış olduğumu uzun yıllar önce fark ettim. Bu farkındalığa eriştikten sonra kendi kendime şu soruyu sordum: Eğer seçme şansım olsaydı, beni ben yapan özellikleri koruyup kas hastası Ayşegül olarak kalmayı mı tercih ederdim, yoksa özelliklerimden vazgeçip sağlıklı bir Ayşegül mü olmak isterdim? Hiç tereddüt etmeden cevapladım bu soruyu: Beni ben yapan özelliklerimden ayrılabilmem söz konusu olamazdı. Kaybettiğim her kas sahip olduklarımın değerini daha iyi anlamamı ve o değerleri titizlikle korumamı sağlamıştı. Bence bu hayatımın en büyük kazanımıydı. Zira sahip olduğu güzellikleri göremeyen, onların değerini bilemeyen kişilerin mutlu olabilmelerinin çok zor olduğunu düşünüyorum. Eğer ben yaşamım boyunca bu kadar ağır bir hastalıkla mücadele ediyor olmama rağmen mutlu olabildiysem, hiç kuşkusuz bunu yine o ağır hastalığın bana kazandırdıklarına borçluyum…” Ayşegül Domaniç Yelçe’nin hayatını anlattığı Sesler, Yüzler, İzler; azmin, cesaretin, sevginin, aşkın, dayanışmanın, yaşama sevincinin ve engellerin hissedilmediği engelsiz bir yaşamın hikâyesi…