Her sabah kalbini öperek ancak uyanabildiğim anneannemin “demek bir zamanlar bu oyunun içinde biz de varmışız be oğul” ağıtına karşılık “he ya, o oyunda biz de varmışız be anneannem” derken ondan bana tevarüs eden hayat omuzlarıma birkaç saka kuşunu kondurmuştu bile. Anneannem içinse perde açılmış ve başlamıştı sekerat.