(…) Saçlarının rüzgârında soluklanırken İnsanın belki derviş gibi kalbi olmalı Mum oldum, karanlığa karşı durdum Oysa gitmek dünyasından geliyorum Yârimin kabahat sofrasından kalktım Ey gündüz ağlayışı, koca suskunluk Bir bulut kadar, sarhoş olma zamanı Varlık denizi, kör yazgının aynası Senden sevginden yalandır gayrisi Başkasının günahlarıyla yıkanarak Hiç temize çekemeyiz kendimizi