Yaşam bir seçenek değil, önünde gelen ateşten yemeği yemek zorundasın ne öldürür ne de kurtarır, gittikçe süründürür, izlerdik ya hani küçükken sonu mutlu biten filmleri, okurduk ya her gün mutlu olan masal prensesini, biz fazla kaptırdık kendimizi bu yalandan dünyamıza. Asıl gerçek hayatta dönersek günahsız yollarla koşarız ölümün kollarına, yoruldum diye haykırmak istiyorum tüm kâinatı karşıma alıp da, durup soruyorum şu soruyu yaşantıma kim yaşamak istiyor ve bu istemsiz gidişat nereye? Sabah olur kıyametimiz başlar yine, gece olur gündüzün açtığı yaralar diner biraz ve sonra geçen acılar depreşir yüreğinde ve bütün bunların sorumlusu yine insan. Yaratıklar, mutlu olacağın adımı atmaya kalkmadan önce insan saydıklarında söylersin ve onlarda ne yapar bilir misin? Tahmini o kadarda zor değil ilk tekmeyi onlar atar ve bir daha kalkmazsın, bitti!