Bir dilin yapısını anlamakla onun nasıl kullanılacağını anlamak arasında önemli bir fark bulunmaktadır. Okullarda öğrencilere yabancı dil öğretebilmesi için etkili eğitim teknikleri geliştirilmektedir. Bununla birlikte bu tekniklerin en iyi nasıl uygulanacağı konusunda bir görüş birliği bulunmamaktadır. öğrencilere dil bilgisi ağırlıklı ve günlük yaşantıdan uzak örnek cümlelerin yer aldığı ders kitapları ile yabancı dil eğitimi verilmeye çalışılmakta fakat sonuçta amaca ulaşılamamaktadır. Oysa yabancı dil eğitimi dil bilgisi ile başlamaz. “Adınız, memleketiniz, kim olduğunuz ve ne öğrenimi gördüğünüz, nerede kaldığınız” gibi kendinizi tanıtmaya ve konuşmaya dayalıdır. Bu soruları anlayan ve sınıfta diğer öğrencilerin tanıtımını izleyen kişi dil kuralları ve fiil çekimlerini, zamanını düşünmeden kendisini tanıtmayı başarır. Bir öğrencinin bir kitaptaki tüm bilgileri bilmesi de önemli değildir, önemli olan o bilgiyi kullanabilmesidir. Bu bakımdan yabancı dil eğitimi bir enstrüman kullanmayı öğrenmeye benzetilebilir.