Yaşlar, her vakit ferahlatıcı değildir. Bunlar göğüste uzun zaman kaynadıktan sonra, nihayet bidayette zorla, sonra da yavaş yavaş ve daha tatlı akıverince, teselli verici ve tedavi edicidirler; sıkıntının verdiği ıstırabı bunlar halleder... Fakat soğuk ve esirgenerek dökülen gözyaşları da vardır; bunları insanın yüreğine hareketsiz ve ağır bir yük gibi oturmuş bulunan acı, yürekten damla damla sızdırır; bunlar teselli getirmez ve kalbe hafiflik vermezler. İhtiyaç bu türlü gözyaşları ile ağlar ve böylelerini dökmeyenler, henüz daha bedbaht sayılmazlar.