yeniden ve en usul yerinden yaklaşırdım hayata başlardı yeniden, günün başladığı yerinden sıkıntının dokusunda kırçıl renkleri dokunuşun masal çoğaltırdı kılıç ve ney; hayat durgun, derin, doğulu ölümü yedeğinde hep taşıyan ve hep ölümünü yüzünde taşıyan bu geniş zaman bu gece, bu zamanın elmas elmasın kanlı vuruşları gene, içinde boğulduğum daralan an uzun bir hikâye olan tarihin bütün güzelliklerinin koynuna milatsız almaktadır beni boynuna boyuna açık sevgilerle çağrıldığım hayat, yeniden ve en usul yerlerinden başlardı sözdür düşen boynuma, bana yalnız söz kaldı