"Çocukluğumuzdan bu yana bazılarımız bu simülasyonun içlerinde kıvrandı, bazılarımız hafife aldı, korktu belki kuyuyu anmaktan. Ne yazık ki yüzleşme istedi hayat bizden, aynı olma direncimiz, başka olmanın yüzeyselliğini ve kendi olmanın zararsızlığını göstermek istedi. Kendi tırnağımızla kendi nar ağacımızı budamamızı istedi. Varlık ve yokluğumuzun urganını dokumamızı ve bir rüzgarda o urganın ucunda sallanmamızı istedi. Şimdi mor tufanlara hayalet gecelere hazır olma zamanıdır. Gidip mavi dudaklarından öpelim ayı…"