Osmanlılar , 1600'lü yıllara kadar yaptıkları düzenlemelerle, çağına gör dünyanın en gelişmiş idari ve siyasi düzenini kurdular."Klasik Dönem" olarak adlandırılan bu yıllarda oluşan geleneksel Osmanlı idari ve siyasi kurumları , daha önceki Türk ve İslam devletlerinin deneyim ve birikimlerini de bünyesinde taşıyordu.Geleneksel siyasi kurumlar , değişim ve gelişime açık tutuldukları il dönemlerde , farklı unsurlardan arada yaşamasını;güçlü devlet yapısının düzen içerisinde devam etmesini sağladılar. Osmanlı Siyasal sistemi, Padişah ve onun emrindeki Divan-ı Hümayun ile Vezir-i Azamdan Oluşan merkezi otoritenin halk üzerindeki mutlak hakimiyetine dayanıyordu.Bu sistem , halkın örgütlenerek iktidara alternatif siyasi güçler oluşturmasına izin vermiyordu.Osmanlılar, henüz değişimbaşlamadığı tarıma dayalı ekonomide , dünyanın korkulan,özenilen ve saygı duyulan bir üyesiydi.Sanayileşme çağında , değişen dünyanın uyumsuz bir seyircisi haline gelince , yetersiz kalan geleneksel kurumları kademeli olarak terk ederek , yerine Batılı kurumları aldılar. Şükrü KARAtepe'nin bu kitabı, Osmanlı Devleti'nin geleneksel siyasi kurumlrı daha yakından tanıma yoluna atılan bir ilk adım sayılabilir.