... Artık daha karanlık, daha siyahtı ruhu ve kanla beslenmeye başlamıştı. Ruhunu saran karanlıkların pusundaki girizgâhlarda dolanmak onu paronayak şizofreni nöbetlerine sokmaya devam ediyordu. Tüm edebiyat klasiklerinin temelini oluşturan; iyiyle kötünün savaşını kendi beyninde yaşamıştı ve kötü sonunda kazanmıştı. Evet, bütün her şey bittiğinde herkes onu bir mefisto bir gollum olarak bu savaşımdaki yerine koyacaktı. Ama ruhunda yaşadığı çarpışmaları kimse bilmeyecekti kimse onun ruhundaki iyinin onurlu bir mağlubiyetle hitama erdiğini anlayamayacaktı.