Ellerin bir rüzgâr gibi şekil verebilirmiş bulutlara. Boş bir bakışı renklendirebilirmiş bir gülüşün. Gitmen ağlatırmış terk ettiğin koca şehri. Ağlaman, gurbetmiş gözyaşlarına. Sen unutmuşsun. Kavuşmak en güzel durağıymış bu hayatın. Terk etmek acı bir deneyim, terk edilmek acı bir deneymiş. Bunları da unutmuşsun. Hani saçını okşadığın, bir çocuğun gülümsemesi değiştirecek ya dünyayı, bunu da unutmuşsun.