Napolinas, oluşumunu tamamladığı karanlık yılları andıran zamanlardaki gibi zaman sessiz bir karanlığın kapısındaydı. Sessizlik içine gizlenmiş çığlıklar bir Diriliş'e gebeydi. Kara bulutlar tüm karanlığı ile umudu söndürmek için hazırdı. Artık dönülmez bir kadere ilerlerken masum canların kanına susamış karanlığa dur diyecek ışığı arıyordu. Gözler ve sözler sonlanıyordu. Artık ok yaydan çıkmıştı. Devrin kaderi; ülkeleri için kılıçlarını kınından çekmiş ve asalarına sımsıkı sarılmış, yürekleri temiz masumları korumaya yemin etmiş, demir pençeleriyle halklarının önüne bent olmuş kahramanların cesaretinde gizliydi…