"Metin için başlangıçta sıkıcı gelen huzurevi günlerine artık alışmış, hatta daha da iyi geçiyordu. Orada kalanlarda mutlu olmuştu. Müzik ve resim çalışmasına vakit buldukça idarenin izniyle çalışan personelden katılanlar oluyordu. Dışarıdan gelen meslek öğrtmenleriyle içli dışlı olmuştu. Gün yetmemeye başlamıştı. İnsanların morali yükselmişti. Çalışmaya katılamayanlar da çalışanları izliyorlardı. Kendine büyük moral oluyordu."