Sinemanın yirminci yüzyıl sonunda geldiği nokta, yedinci sanatı kültürel alışverişin en işlek ve hareketli kavşak noktalarından biri haline getirdi. Kültürel bir araştırma sahası olarak sinemanın yaşadığı bu dönüşüm, daha kapsamlı ve geniş erimli bir bakışa gereksiniyor. Bu temel savı çıkış noktası olarak alan Ulusay, yurtdışında yaşayan Türk ve/veya Türk asıllı yönetmenler üzerinden kültürlerarasılık, kültürel aktarım gibi argümanları derinlikli biçimde çözümlüyor. Geniş ama bir o kadar kaygan ve ele avuca sığmaz bir arkaplanın belirleyiciliğini bu kültürel alışverişin temel referans noktalarının bütünlüğü içinde irdeliyor.