Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde; develer tellal iken, pireler berber iken, ben babamın beşiğini tıngır mıngır sallar iken... Birden ip koptu, beşik devrildi. Babamın kafası yarıldı. Eyvah! Kaç kaçabilirsen, dön köşeyi. Neyse, sözü fazla uzatmayalım, masaldır bunun adı, tadını kaçırmayalım... Bu düşüncelerle sözü kısa tutup, az gittik uz gittik. Dere tepe düz gittik. Yolumuz Kafdağı’nda bir masal evine vardı. Çaldık kapıyı, içeri girdik. Bir de ne görelim! Bu evin birbirinden güzel, birbirinden renkli odaları var. Çocuklar! Masal evinin çocukların hayallerini süsleyen, rüyalarını renklendiren birbirinden güzel odalarında kaybolacak; belki de gerçek dünyaya bir daha dönmek istemeyeceksiniz.